کدام پرتوها برای پرتودرمانی مناسب هستند؟
پرتودرمانی به دو روش پرتودرمانی داخلی و پرتودرمانی خارجی انجام می‌شود. در پرتودرمانی داخلی، منبع پرتو (ماده پرتوزا) را در بدن بیمار (داخل یا نزدیک تومور/بافت سرطانی) قرار می‌دهند و در اثر دوز حاصل از واپاشی ماده پرتوزا تومور/بافت سرطانی از بین می‌رود. در پرتوگیری خارجی منبع تولید پرتو خارج از بدن بیمار قرار دارد، و در طی جلسات درمان بیمار در معرض پرتو قرار می‌گیرد. پرتوهای مختلفی در روش پرتودرمانی خارجی مورد استفاده قرار می‌گیرد که شامل؛ پرتوگاما و فوتون (اشعه ایکس)، الکترون، پروتون و یون (به طور مثال یون کربن) می‌شود. پرتوهای گاما از چشمه‌های رادیواکتیو (معمولاً کبالت-60) بدست می‌آیند، اما مولد سایر پرتوها شتاب‌دهنده‌ها می‌باشند.
الکترون ها دارای عمق نفوذ پایینی هستند و برای درمان تومور/بافت‌های سرطانی داخل بدن مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. در سال‌های اخیر برای پرتودرمانی پرتوهای گاما به مراتب کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند و مراکز پرتودرمانی با پرتو گاما به ندرت یافت می‌شود. در سال‌های اخیر برای برخی از انواع سرطان، پرتودرمانی با استفاده از پرتو پروتون و یون (در حال حاضر فقط یون کربن) نسبت به پرتو فوتون (که به آن روش پرتودرمانی کلاسیک نیز گفته می‌شود) ارجحیت دارد.